Saxofonist Joe Lovano (Cleveland,1952) is een typische vertegenwoordiger van het “brede” geluid op zijn tenor, hij hoort thuis in het rijtje Dexter Gordon, Coleman Hawkins, Sonny Rollins. Hij maakte 25 albums voor het roemruchte label Blue Note, in 2019 verscheen zijn debuut als leider op het ECM label, dit is zijn derde album met het Trio Tapestry en zijn 42ste onder eigen naam als ik goed heb geteld.

Joe Lovano won vele prijzen waaronder de Grammy Award en de Downbeat Magazine Critics and Reader Poll en vele andere. Het Trio Tapestry bestaat uit Joe Lovano (tenorsax, tarogato, gongs), Marilyn Crispell (piano) en Carmen Castaldi ( drums, gong, temple bells), alle composities zijn geschreven door Joe Lovano. Op dit album is er sprake van typische ECM muziek met de nadruk op de melodie, sfeervolle klanken en minder op de beat. Dat wordt onmiddellijk duidelijk in het openingsnummer “All Twelve” met een kalm intro van Crispell met heldere akkoorden en zachte brushes van Castaldi, waarna Lovano invalt met zijn loepzuivere spel.

“Grace Notes” begint met zachte gong geluiden waarna Crispell een spiritueel sfeertje neerlegt en Lovano sterk doet denken aan Coltrane met zijn spel op de tarogato (houten rietinstrumen, veel gebruikt in de Hongaarse en Roemeense volksmuziek, uiterlijk lijkt het op een klarinet, maar de klank lijkt veeleer op een sopraansax). Uiterst fraaie en sfeervolle muziek, hetgeen ook het geval is met “Le Petit Opportun”, een prachtige ballad van het duo Crispell en Lovano, piano en tenorsax cirkelen om elkaar heen als motten rond de lamp maar dan wel in een uiterst melodieuze cadans. Het titelnummer “Our Daily Bread” laat een sfeer van intieme lyriek los op de luisteraar, Crispell neemt het voortouw, Lovano voegt zich bij haar met zijn breed uitwaaierende saxofoonspel, heerlijk.

Een van de hoogtepunten op het album is “One For Charie” een ode aan bassist Charlie Haden met hem speelde Lovano in een van de laatste versies van Haden’s Liberation Music Orchestra , het resulteert in een uiterst gevoelvolle solo van Joe. Bijzonder fraai is ook “Rhythm Spirit” met Lovano uigebreid aan het woord begeleid door subtiele accenten van Castaldi op zijn slagwerk, heel indrukwekkend. Afgesloten wordt er met het stemmige “Crystal Ball”, ik had de vorige twee Trio Tapestry cd’s eerder gerecenseerd voor Rootstime en terugblikkend is dit eigenlijk de minste van de drie, maar het steekt alsnog met kop en schouder boven menig hedendaags jazzalbum uit.

Jan van Leersum.